Seminarie 3
DE IMPLEMENTATIE VAN HET LEVEN OP AARDE
1. – De eerste mensen
2. – De evolutie van het menselijk denken
3. – De aarde erkend als een bewoonde wereld
4. – De wisselvalligheden van het leven
5. – De evolutionaire technieken van het leven
ONTVANGEN TEKST: (uittreksels uit Het Urantia Boek en Moussa NDAYE)
INVOERING
(Doris Calmel)
Om deze tekst te kunnen begrijpen, is het goed om wat extra aanwijzingen te hebben. Het bijgevoegde blad verklaart de schepping van de aarde (Urantia) en vervolgens het verschijnen van vegetatie en het dierenrijk. Maar wie bracht deze creatie en hoe het werd gedaan. Hiervoor een kleine uitleg over de LEVENSDRAGER waarbij we ook onderstaande tekst hebben ontvangen. Het protoplasma, de basis van het leven, (2e seminar) wordt gebracht door de dragers van het leven. Deze entiteiten (biologen) zijn verantwoordelijk voor het installeren van leven op een nieuw gecreëerde en materieel leefbare planeet, volgens de door de schepping gekozen criteria.
In deze tekst spreekt een levensdrager met een voor ons begrijpelijke taal. Het beantwoordt onze vragen: Hoe kwam de mensheid op aarde? Hoe en wanneer kwam de oorspronkelijke menselijke gedachte tot rust?
A. DE EERSTE MENSEN
Het Urantia Boek – Verhandeling 61/ 62 -De dageraad-rassen van de vroege mens(62.01 (703.2)
De geboorte van de eerste twee menselijke wezens is precies 993.419 jaar vóór het jaar 1934 van de christelijke jaartelling. (2006 = 993’491 jaar)
Deze twee opmerkelijke wezens waren echte mensen. Ze bezaten een perfecte menselijke duim zoals veel van hun voorouders, maar ze hadden ook voeten die net zo goed gevormd waren als die van de huidige menselijke rassen. Deze wezens waren wandelaars en hardlopers, geen klimmers; de grijpfunctie van de grote teen was afwezig, geheel afwezig. Toen het gevaar hen de boomtoppen in jaagde, klommen ze net zoals moderne mensen dat zouden doen. Ze klommen in boomstammen als beren, niet zoals chimpansees of gorilla’s, slingerend van tak naar tak.
Veel nieuwe emoties verschenen al vroeg in de twee menselijke tweelingen. Ze hadden zowel bewondering voor objecten als voor andere wezens en toonden extreme ijdelheid. Maar de meest opmerkelijke vooruitgang in hun emotionele ontwikkeling was de plotselinge opkomst van een nieuwe groep echt menselijke gevoelens, de gevoelens van aanbidding waaronder ontzag, respect, nederigheid en zelfs een primitieve vorm van dankbaarheid. Angst, samen met onwetendheid over natuurlijke fenomenen, stond op het punt primitieve religie te doen ontstaan.
Niet alleen kwamen deze menselijke gevoelens tot uiting, maar er waren nog veel meer hoogontwikkelde gevoelens in een rudimentaire vorm aanwezig. Deze primitieve mensen hadden een gematigd besef van medelijden, schaamte en smaad, en een zeer scherp besef van liefde, haat en wraak; ze hadden waarschijnlijk ook sterke gevoelens van jaloezie.
De eerste twee mensen – de tweeling – waren een geweldige test voor
hun verwanten van primaten. (die geen persoonlijkheden had) Ze waren zo nieuwsgierig en zo avontuurlijk dat ze bij talloze gelegenheden bijna het leven lieten voordat ze acht jaar oud waren. Hoe dan ook, ze waren ernstig getekend tegen de tijd dat ze twaalf werden.
(Deze twee wezens kregen de naam Andon, voor de jongen, wat een Nebadonische naam is en betekent “het eerste vaderachtige schepsel dat een dorst naar menselijke perfectie toont”. Fonta, het meisje, betekent “het eerste schepsel zoals de Zoon en tonen een dorst naar menselijke perfectie”.)
Ze leerden al heel vroeg om verbaal te communiceren. Tegen de leeftijd van tien hadden ze een meer verfijnde taal van tekens en woorden ontwikkeld die ongeveer vijftig ideeën bevatte, en verbeterden en breidden ze de rudimentaire communicatietechnieken van hun voorouders aanzienlijk uit. Ondanks hun inspanningen konden ze hun ouders maar heel weinig van hun nieuwe tekens en symbolen leren.
Rond hun negende jaar gingen ze op een mooie dag langs de rivier en hadden een belangrijk interview. Alle hemelse intelligenties die op Urantia waren gestationeerd, inclusief ikzelf, waren aanwezig en keken toe hoe deze middagafspraak zich ontvouwde. Tijdens die gedenkwaardige dag kwamen ze overeen om met en voor elkaar te leven; deze overeenkomst was de eerste van een reeks overeenkomsten die culmineerde in de beslissing om hun lagere dierlijke metgezellen te ontvluchten en naar het noorden te trekken, zonder te weten dat ze zo het menselijk ras zouden stichten.
We waren allemaal erg in beslag genomen door de plannen van deze twee kleine wilden, maar we waren niet bij machte om het werk van hun geest te beheersen. We hebben hun beslissingen niet willekeurig beïnvloed, dat konden we niet, maar binnen de toegestane grenzen van onze planetaire functies spanden wij Levendragers, in overeenstemming met onze medewerkers, allemaal samen om de menselijke tweeling naar het noorden te leiden, ver van hun harige verwanten die in deels in de bomen. Dus, door hun eigen intelligente keuze, emigreerden de tweelingen, en dankzij ons toezicht emigreerden ze naar het noorden naar een afgelegen gebied, waar ze ontsnapten aan de mogelijkheid van biologische afbraak door zich te mengen met de lagere families van de primatenstammen. .
Kort voordat ze hun geboorteland verlieten, verloren ze hun moeder tijdens een aanval van gibbons. Hoewel ze hun intelligentie niet bezat, had ze als zoogdier een bewonderenswaardige en hoge mate van genegenheid voor haar kinderen, en offerde ze moedig haar leven op in een poging het prachtige paar te redden. Haar offer was niet tevergeefs, want ze hield de vijand tegen totdat de vader arriveerde met versterkingen en de indringers op de vlucht joeg.
Kort nadat het jonge paar hun metgezellen in de steek had gelaten om het menselijk ras te stichten, werd hun primaatvader ontroostbaar – hij was diepbedroefd. Hij weigerde te eten, zelfs niet toen zijn andere kinderen hem eten brachten. Nadat hij zijn briljante nakomelingen had verloren, leek het leven niet langer de moeite waard om tussen zijn gewone metgezellen te leven; daarom dwaalde hij door het bos, werd aangevallen door vijandige gibbons en stierf onder hun slagen.
B. DE EVOLUTIE VAN DE MENSELIJKE GEEST (VAN GEDENK) (p.709)
62.6.1 (709.2) Wij, de Levendragers op Urantia, hadden de lange periode van waakzaam wachten meegemaakt vanaf de dag dat we voor het eerst levensplasma in de wateren van de planeet hadden geïmplanteerd, en het spreekt vanzelf dat het verschijnen van de eerste werkelijk intelligente en met wil toegeruste wezens ons grote vreugde en de allerhoogste voldoening bracht.
62:6.2 (709.3) Wij hadden de tweeling zich mentaal zien ontwikkelen door onze waarnemingen van het functioneren van de zeven assistent-bewustzijnsgeesten die ten tijde van onze aankomst op de planeet aan Urantia waren toegewezen. Tijdens de gehele lange evolutionaire ontwikkeling van het leven op de planeet, hadden deze onvermoeibare dienaren van het bewustzijn steeds een toename geregistreerd van hun vermogen om contact te maken met de zich stap voor stap ontplooiende hersencapaciteit van de progressief hogere dierlijke schepsels.
62:6.3 (709.4) In het begin kon alleen de geest van intuïtie functioneren in het instinctieve reflexgedrag van het primordiale dierenleven. Toen zich hogere typen differentieerden, kon de geest van begrip deze schepselen de gave van spontane gedachtenassociatie schenken. Later zagen wij de geest van moed in werking: evoluerende dieren ontwikkelden werkelijk een primitieve vorm van beschermend zelfbewustzijn. Nadat de zoogdiergroepen verschenen waren, aanschouwden wij hoe de geest van kennis zich in toenemende mate manifesteerde. En de evolutie van de hogere zoogdieren bracht het functioneren van de geest van overleg met zich mee, en hieruit volgde de groei van het kudde-instinct en het begin van primitieve sociale ontwikkeling.
62:6.4 (709.5) Gedurende de evolutie van de dageraad-zoogdieren, de midden-zoogdieren en de Primaten, hadden wij het toenemende dienstbetoon van de eerste vijf assistent-geesten waargenomen. Maar de twee laatsten, de hoogste dienaren van het bewustzijn, waren nog nooit in staat geweest om in het evolutionaire bewustzijn van het Urantia-type te functioneren.
62:6.5 (709.6) Stelt u zich onze vreugde voor toen op een bepaalde dag — de tweeling was ongeveer tien jaar oud — de geest van godsverering voor het eerst contact maakte met het bewustzijn van het meisje en kort daarna met dat van de jongen. Wij wisten dat iets dat nauw verwant was aan menselijk bewustzijn zijn hoogtepunt naderde, en toen zij zich ongeveer een jaar later ten gevolge van nadenken en doelgerichte besluitvorming, ten slotte voornamen om van huis weg te vluchten en naar het noorden te trekken, begon de geest van wijsheid te functioneren op Urantia, in het bewustzijn van deze twee nu erkende menselijke wezens.
62:6.6 (709.7) Onmiddellijk trad er een nieuwe wijze van mobilisatie van de zeven assistent-bewustzijnsgeesten in werking. Wij waren vol verwachting, wij beseften dat het lang verwachte uur naderde en we wisten dat we op de drempel stonden van de verwerkelijking van onze langdurige inspanningen om wilsschepselen te ontwikkelen op Urantia.
C. De erkenning als bewoonde wereld
62:7.1 (709.8) Wij behoefden niet lang te wachten. Op het middaguur van de dag nadat de tweeling was weggelopen, werd op het planetaire ontvangstpunt van Urantia het eerste proefsein van de signalen van het universum-circuit geregistreerd. Natuurlijk waren wij allen bewogen toen we beseften dat er een grote gebeurtenis op handen was. Maar aangezien deze wereld een station voor experimenten met het leven was, hadden we niet het geringste idee hoe we in kennis zouden worden gesteld van de erkenning van het bestaan van intelligent leven op de planeet. Wij werden echter niet lang in spanning gehouden. Op de derde dag na het weglopen van de tweeling, nog voordat het korps Levendragers was vertrokken, arriveerde de aartsengel van Nebadon die belast was met het in werking stellen van het eerste planetaire circuit.
62:7.2 (710.1) Het was een gedenkwaardige dag op Urantia toen onze kleine groep zich verzamelde rond de planetaire pool voor ruimtecommunicatie en via het zojuist ingestelde bewustzijnscircuit van de planeet de eerste boodschap uit Salvington ontving. Deze eerste boodschap, die gedicteerd werd door het hoofd van het korps der aartsengelen, luidde:
62:7.3 (710.2) ‘Aan de Levendragers op Urantia — Gegroet! Wij brengen u de verzekering over dat er grote vreugde heerst op Salvington, Edentia, en Jerusem ter ere van de registratie op het hoofdkwartier van Nebadon van het signaal dat er op Urantia bewustzijn bestaat met de waardigheid van wil. De doelbewuste beslissing van de tweeling om in noordelijke richting te vluchten en hun nakomelingschap te scheiden van hun inferieure voorgeslacht is opgemerkt. Dit is de eerste beslissing van bewustzijn — het menselijke soort bewustzijn — op Urantia, waardoor automa-tisch het communicatiecircuit in werking wordt gesteld, waarover deze eerste boodschap van erkenning wordt uitgezonden.’
62:7.4 (710.3) Vervolgens kwamen over dit nieuwe circuit de begroetingen van de Meest Verhevenen van Edentia, met instructies voor de residerende Levendragers waarbij het ons werd verboden ons verder te bemoeien met het levenspatroon dat we tot stand hadden gebracht. Ons werd opgedragen niet tussenbeide te komen in de aangelegenheden van de menselijke vooruitgang. Ge moet niet denken dat Levendragers ooit eigenmachtig en mechanisch tussenbeide komen in de natuurlijke uitwerking van de evolutionaire plannen voor een planeet, want dat doen wij niet. Tot nu toe was het ons evenwel toegestaan geweest om de omgeving te manipuleren en het levensplasma op speciale wijze te beschermen, en dit buitengewone, maar geheel natuurlijke toezicht moest nu worden beëindigd.
62:7.5 (710.4) Nauwelijks waren de Allerhoogsten opgehouden te spreken, of de schone boodschap van Lucifer, toen soeverein vorst van het Satania-stelsel, bereikte de planeet. Nu hoorden de Levendragers de welkome woorden van hun eigen leider en ontvingen ze zijn toestemming om naar Jerusem terug te keren. Deze boodschap van Lucifer hield de officiële aanvaarding in van het werk van de Levendragers op Urantia, en vrijwaarde ons tegen alle toekomstige kritiek op de inspanningen die wij hadden geleverd om de levenspatronen van Nebadon, zoals die in het Satania-stelsel waren gevestigd, te verbeteren.
62:7.6 (710.5) Deze boodschappen uit Salvington, Edentia en Jerusem gaven formeel het einde aan van het eeuwenlange toezicht dat de Levendragers op de planeet hadden gehouden. We hadden gedurende vele tijdperken dienst gedaan, waarbij we alleen door de zeven assistent-bewustzijnsgeesten en de Meester-Fysische Controleurs waren bijgestaan. Nu er wil, het vermogen om te kiezen voor godsverering en de weg omhoog, was verschenen in de evolutionaire schepselen van de planeet, beseften wij dat ons werk was volbracht, en maakte onze groep zich klaar om te vertrekken. Aangezien Urantia een wereld is waar modificaties in het leven zijn aangebracht, werd toestemming gegeven om twee senioren der Levendragers met twaalf assistenten, achter te laten. Ik werd gekozen om deel uit te maken van deze groep, en ben sindsdien altijd op Urantia gebleven.
62:7.7 (710.6) Het is precies 993.408 jaar geleden (sinds het jaar 1934 a.d. ) dat Urantia formeel werd erkend als een door mensen bewoonde planeet in het universum Nebadon. De biologische evolutie had opnieuw het menselijke niveau van de waardigheid van wil bereikt: op planeet 606 in Satania was de mens gearriveerd.
IV. DE VALLEN VAN HET LEVEN
Het was een bron van spijt voor ons, de Levensdragers, dat al onze inspanningen om intelligent leven op planeet Aarde te veranderen gedeeltelijk werden belemmerd door tragische perversies buiten onze controle: het verraad van Caligastia en het falen van Adam.
In al dit biologische avontuur was onze grootste teleurstelling de terugkeer, op zo’n enorme en onverwachte schaal, van een of ander primitief plantenleven naar pre-chlorofylische niveaus van parasitaire bacteriën. Dit ongeval van het plantenleven heeft veel schrijnende ziekten veroorzaakt bij hogere zoogdieren en vooral bij de meer kwetsbare menselijke soort. Toen we voor deze gênante situatie kwamen te staan, hechtten we niet al te veel belang aan deze moeilijkheden, omdat we wisten dat de latere bijdrage van de Het Universum van universa, inclusief de kleine wereld van Planeet Aarde, wordt niet alleen beheerd om ons gemak te verschaffen of om onze goedkeuring te krijgen, laat staan om tegemoet te komen aan onze grillen of onze nieuwsgierigheid te bevredigen. Ongetwijfeld weten de wijze en almachtige wezens die verantwoordelijk zijn voor het beheer van het Universum precies wat ze doen; daarom past het de Levendragers en betaamt het stervelingen om met geduldige verwachting en oprechte samenwerking deel te nemen aan de heerschappij van wijsheid, de heerschappij van macht en de opmars van vooruitgang.
Natuurlijk zijn er bepaalde vergoedingen voor beproevingen, zoals de uitstorting van de Geest van waarheid en heiliging op aarde. Maar ongeacht al deze overwegingen spreken de hogere hemelse bestuurders van uw planeet hun volledige en volledige vertrouwen uit in de uiteindelijke triomf van de menselijke raciale evolutie en in de uiteindelijke rechtvaardiging van onze oorspronkelijke levensplannen en -patronen.
P.710 – §7 [Gesponsord door een Nebadon Life Carrier die op Urantia verblijft.]
V. EVOLUTIONAIRE TECHNIEKEN VAN HET LEVEN
Het is onmogelijk om nauwkeurig en gelijktijdig de exacte positie en snelheid van een bewegend object te bepalen, elke poging om het ene te meten leidt onvermijdelijk tot een wijziging van het andere. De sterfelijke mens wordt geconfronteerd met dezelfde soort paradox wanneer hij de chemische analyse van protoplasma onderneemt. De chemicus kan de samenstelling van dood protoplasma bepalen, maar hij kan noch de fysieke organisatie, noch de dynamische werking van levend protoplasma waarnemen. De wetenschapper komt steeds dichter bij de geheimen van het leven, maar hij zal ze nooit ontdekken om de eenvoudige en unieke reden dat hij het protoplasma moet doden om het te kunnen analyseren. Dood protoplasma weegt hetzelfde als levend protoplasma, maar het is niet hetzelfde.
Planten en levende wezens hebben een originele gave van aanpassing. In elke levende plant of dierlijke cel, in elk materieel of spiritueel levend organisme, is er een onverzadigbaar verlangen om steeds grotere perfectie te bereiken, door aanpassing aan de omringende omgeving, om het organisme aan te passen en het leven beter te assimileren. Deze eindeloze inspanningen van alle levende wezens bewijzen in hen het bestaan van een aangeboren zoektocht naar perfectie.
De belangrijkste stap in de evolutie van planten was de ontwikkeling van het vermogen om chlorofyl te produceren, de tweede belangrijke stap was de evolutionaire transformatie van de spore in een complex zaadje. Als voortplantingsmiddel is de spore zeer effectief, maar het mist de variëteit en veelzijdigheid die inherent zijn aan het zaad. Een van de meest complexe en bruikbare episodes in de evolutie van de hogere diersoorten bestond uit de volgende ontwikkeling: het ijzeratoom in de moleculen van de bloedbaan werd in staat om de dubbele taak te volbrengen van het transporteren van zuurstof en het verwijderen van koolstofdioxide. Deze actie van rode bloedcellen laat zien hoe evoluerende organismen hun functies kunnen aanpassen aan variaties en veranderingen in de omgeving. De hogere dieren en de mens voorzien hun weefsels van zuurstof door de werking van het ijzer in de rode bloedcellen, ijzer dat zuurstof naar levende cellen transporteert en koolstofdioxide net zo effectief verwijdert. Andere metalen kunnen echter voor hetzelfde doel worden gebruikt. Inktvis gebruikt koper voor deze functie en in het buitenland (oxide) gebruikt vanadium.
Deze biologische aanpassingen gaan door, zoals blijkt uit de evolutie van het gebit van hogere zoogdieren. De verre voorouders van de mens hadden maar liefst 36 tanden en begonnen toen met een aanpassing aan de 32 tanden van de vroege mens en zijn naaste verwanten. Momenteel heeft de menselijke soort meestal slechts 28 tanden. Het evolutieproces is nog steeds actief aan de gang en past zich aan de omstandigheden van de planeet aan.
Veel ogenschijnlijk mysterieuze aanpassingen van levende organismen zijn puur chemisch, totaal materieel. Op elk willekeurig moment zullen waarschijnlijk meer dan 15 miljoen chemische reacties plaatsvinden tussen de hormonale afscheidingen van een dozijn endocriene klieren in de bloedbaan van een mens.
De lagere vormen van plantenleven reageren volledig op de fysieke, chemische en elektrische omgeving.
Naarmate men de schaal van het leven beklimt, komen de gedachte-dienaren van zeven adjudant-geesten een voor een in actie, en het denken komt steeds meer om zich aan te passen, te creëren, te coördineren en te domineren. Het vermogen van dieren om zich aan te passen aan lucht, water en land is geen bovennatuurlijk geschenk, het is geen hyperfysieke aanpassing.
Fysica en scheikunde alleen kunnen niet verklaren hoe de mens is geëvolueerd uit het oorspronkelijke protoplasma van de primitieve zeeën. Het vermogen om te leren, geheugen en differentiële gevoeligheid voor de omgeving zijn gaven van het denken. De wetten van de natuurkunde kunnen niet door onderwijs worden veranderd; ze zijn onveranderlijk en onveranderlijk. Hetzelfde geldt voor chemische reacties: ze zijn uniform en ongrijpbaar. Buiten het heden van het Ongeconditioneerde Absolute zijn chemische en elektrische reacties voorspelbaar.
Het denken daarentegen kan leren van ervaring en leren van de reactieve gewoonten van gedrag als reactie op de herhaling van prikkels.
Pre-intelligente organismen reageren op prikkels uit de omgeving, maar organismen die reageren op de bediening van het denken kunnen de omgeving zelf manipuleren en aanpassen.
Het fysieke brein en het bijbehorende zenuwstelsel hebben een aangeboren gevoeligheid voor gedachtebediening, net zoals de zich ontwikkelende gedachte van een persoonlijkheid een aangeboren capaciteit heeft voor spirituele ontvankelijkheid; gedachten bevatten daarom de mogelijkheden voor spirituele vooruitgang en verworvenheden.
Intellectuele, morele, sociale en spirituele evolutie is afhankelijk van de bediening van de zeven hulpgeesten en hun hyperfysieke metgezellen.
Hier is het goed te vermelden dat de ouders van Andon en Fonta LEMURIËREN waren van ongeveer 1.60m. Er zijn nog maar heel weinig lemuren in de wereld, we kennen vooral die van Madagaskar die zich voortbewegen door zijwaarts te huppelen. De beroemde “LUCIE” was waarschijnlijk een maki. (opmerking DC)
Het feit dat hij geen verdere inbreng had in hun beslissing om te vertrekken, bevestigt dat ze een VRIJE WIL hadden. Ze maakten zich slim los van hun oorspronkelijke familie, zodat er geen kruising zou plaatsvinden.
Ze waren intelligent, omdat ze begrepen dat contact met hun ouders hen niet zou helpen om te evolueren. Zo waren er de samenwerkende adjudanten en persoonlijkheidskrachten.
De komst van de adjudant van aanbidding en wijsheid op aarde – dit is het fysieke mechanisme voor het mentale mechanisme dat gaat komen. De hereniging van de coördinatie van levensdragers en adjudanten. Laten we eens weten hoe je het in elkaar moet zetten: lichaam + geest + persoonlijkheid en hoe je het op een verstandige manier kunt gebruiken!
Mijn leven is een project – om zoals God te worden – ik moet mezelf realiseren! God is er al als ik hem wil, ik ben er nog niet dus laten we de weg zoeken in mijn persoonlijkheid. Het werk moet gedaan worden, JIJ moet ME ZIJN – om oprecht overtuigd te zijn – ik besta en ik wil altijd bestaan. Mijn 7 adjudanten zijn daar, dus mijn Richter/God (4e seminarie) moet gekend en gekend worden! Alle de dagen wat meer, de groei zet door, ik kom er hier en nu niet achter, dus we moeten door. Levende dingen…zoek en vind!
De relatie tussen mens en aarde? Wat maakt God uit dat de mens op aarde verschijnt begiftigd met intelligentie en wil? Een vraag die we ons nog een tijdje zullen stellen maar waarvan het antwoord stilaan tot ons komt.
Ook hier hebben we uitleg nodig om de tekst beter te kunnen begrijpen, hiervoor op het bijgevoegde blad een schema van de werelden, de planeten en de Kosmos.
Mannen worden gedwongen genoegen te nemen met dit verhaal dat ons is gegeven. Dit is de organisatie van de kosmos die we later zullen bestuderen. Hier zijn we in de studie van de mens.
Het is moeilijk voor ons om de logische complexiteit van de constructie van het universum voor te stellen, maar alles wordt gedaan zodat mensen toegang tot God kunnen krijgen. De gebruikte namen of aanduidingen worden hieronder uitgelegd:
Circuit van het heelal
Receptieve focus op Urantia
Aartsengel van Nebadon
Nebadon
Salvington
Hoofd van het Lichaam van Aartsengelen
Edentia
Jeruzalem
wilskrachtige waardigheid
communicatie circuit
Zeer hoogtepunten van Edentia
Lucifer
Satania
Master Fysieke Controllers
satania-planeet 606
Nebadon is een planetair communicatiecircuit. Laten we leren en niet vergeten aan onze circuits te werken, want alle circuits van de werkelijkheid zitten in ons
Copyright © 2025 | urantia.world | All right reserved | Created by Rund3v